Ponad miesiąc staralismy się zostawić blog NT w spokoju, by nie naruszać przestrzeni przeznaczonej dla numeru trzeciego. Cieszymy się, że numer kobiecy spotkał się zainteresowaniem, choć sami – zmieniając na chwilę formułę – nie widzieliśmy, czy uda się zaskoczyć i przyciągnąć grupę czytelników artzinu. Końcówka roku nie jest dla nas absolutnie czasem, w którym moglibyśmy zwolnić i czekać na nowy sezon, rozpoczęły się już prace nad planowaniem numeru czwartego (informacje jeszcze w grudniu)!
Tymczasem przypomnijmy sobie wydarzenie z czerwca, a więc wspólną debatę NT, Rity Baum i Cegły, którą redakcja Cegły zamieściła na youtube.
Okazuje się, że materiał został zamieszczony w internecie dość dawno, sami nie wiedzieliśmy o jego istnieniu – odnaleziony przypadkiem, cieszy jeszcze bardziej !
Minął rok od kiedy postawiliśmy diagnozę sytuacji jaka dotknęła młodych intelektualistów bez swojego królestwa, poszukujących swojego medium. Przygarnęliśmy najpierw siebie nawzajem, potem także i innych, którzy chcieli z nami wydawać papierowe pismo kulturalno – naukowe: żywe, stymulujące, otwarte na wszystkich i dla wszystkich! Sytuacja zmieniła się od 26.10.2007 roku, ale my w ten rocznicowy dzień oddajemy w Wasze i swoje ręce, składamy przed Wasze i nasze oczy NT03 (kobiece) – i chodź jego forma jest zaskoczeniem i swoistym zaprzeczeniem pryncypiów nakreślonych w manifeście NT, to wciąż wierzymy, że fakt wydania już trzeciego numeru, świadczy tylko i wyłącznie o tym, że idea trwa, ma znaczenie dla twórców i czytelników. Bez względu na formę: przed WAMI jak zwykle stymulujące intelektualnie, dokładnie w rocznicę powstania: NT 03 …
Wywiady Oli Markiewicz z członkiniami wrocławskich organizacji kobiecych…Na początek BARBARA KARPIŃSKA i ANNA SALAMON z TWÓRCZEGO BABIŃCA…
Jeżeli myślimy o feminizmie w pozytywnym znaczeniu, to nasze działania można tak nazwać, bo rozwijamy się, chcemy stawać się lepszymi, bardziej świadomymi i pełnymi ludźmi po to, żeby być w lepszych relacjach z otoczeniem. Właściwie sensem naszego życia, moim, Pani, feministek i mężczyzn jest to, żeby stawać się lepszym człowiekiem. Natomiast jeśli mówimy o Kazimierze Szczuce i innych wojujących feministkach, to myślę, że to nie dla mnie. Doceniam kobiety, dzięki którym możemy studiować, głosować, ale we mnie nie ma ducha walki. Uważam, że jest w niej założenie, że ktoś musi przegrać. A przecież chodzi o to, żebyśmy współdziałały. Twórczy Babiniec nie ma charakteru feministycznego.
Dalszy ciąg wywiadów z przedstawicielkami wrocławskich organizacji kobiecych: czas na STOWARZYSZENIE AMAZONEK „FEMINA FENIX” i jego prezeskę MAGDALENĘ SALOMON.
Byłam leczona maksymalną dawką radioterapii, po której poważnie zachorowałam na serce. Naświetlanie zniszczyło mi zastawki i bezpośrednio rok po leczeniu lekarze nie dawali mi szans na przeżycie z powodu zniszczonego serca. Tak drastyczne jest leczenie nowotworu. Im więcej czasu mija, tym więcej ujawnia się schorzeń. Mnie, na przykład, zanika w obrębie naświetleń chrząstka w stawach, co powoduje silne bóle. Jestem już 5 centymetrów niższa. Cały kręgosłup mi siada. Osunęły mi się wszystkie żebra z tej strony, z której były naświetlane. Mam zwłóknienie płuc. Przy leczeniu uszkodzono mi tchawicę i przełyk, więc mam kłopoty z oddychaniem. Są chwile, kiedy nie mogę złapać ani wypuścić powietrza, to okropne wrażenie, szczególnie w czasie snu.
Część trzecia wywiadów: NIEFORMALNA GRUPA FEMINISTYCZNA DURGA i jej przedstawicielka NATALIA KOWBASIUK…
Zrozumiałam, dlaczego denerwowało mnie to, że w podstawówce, zwłaszcza w ostatnich klasach, moje koleżanki zmieniały tematy rozmów, gdy na horyzoncie pojawiał się któryś z kolegów. Przenosiły na niego całą uwagę. Miałam wrażenie, że zdobycie chłopaka to była dla nich sprawa życia i śmierci, towarzyskie „być albo nie być”. Dla koleżanek nic więcej się nie liczyło, a już na pewno nie przyjaźń z innymi dziewczynami.
Wywiad z RENATĄ SZOTT – przewodniczącą PARTII KOBIET w regionie wrocławsko – opolskim…
Według mnie, Gretkowska założyła partię dzięki aktywności kobiet, które przeczytały manifest. Są dziewczyny, które potrzebują politycznego zaistnienia. Chcą być słuchane, widziane, postrzegane jako partnerki w życiu politycznym, nie tylko społecznym. To one spowodowały, że Manuela zgodziła się zorganizować partię.
Ostatnia część wywiadów Oli Markiewicz – rozmowa z JOANNĄ ZIMMERMANN z ULICY SIOSTRZANEJ.
(Na zakończenie notka o autorce wywiadów)
Pod koniec ostatniego wyjazdu były też warsztaty drag kingowe, które prowadziła Megi Farat i Ola Gąsior. Są jedynym taki zespołem w Polsce. Występują jako Da Boyzz. Na zajęciach przebrałyśmy się za drag kingi, uczyłyśmy się jak odbywają się ich występy i na koniec miałyśmy swoje show. Moja mama kiedy pierwszy raz zobaczyła mnie w pełnym przebraniu, na początku nie poznała swojej córki! Parodiowałyśmy piosenkę „Suczki” zespołu Ascetoholics. Uznałyśmy, że to najlepsza piosenka do takich celów.
Niezwykle uwodzicielski rozdział pewnej pracy dyplomowej…
Siła uwodzenia realizująca się w ikonografii zostaje skoncentrowana w jednym z najpopularniejszych i najbardziej eklektycznych stylowo pubów we Wrocławiu- wMaňana Pub. Postać kobiety uwodzącej determinuje to wnętrze. Część wystroju, duże fotografie na ścianach, jest zmienna, jednak jej motyw przewodni jest zawsze zachowany. Komponuje się ona tematycznie z wnętrzem, które niejako stanowi dedykacje malarzowi znanemu z swojej obsesyjnej, artystycznej miłości do piękna kobiet-Gustawowi Klimtowi.
„(…) mogę powiedzieć, że pożądanie seksualne nie opuszczało mnie, począwszy od lat czternastu, aż po ostatnie lata. Potężne, codzienne pożądanie, silniejsze nawet niż głód, często trudniejsze do zaspokojenia. Zaledwie miałem chwilę wytchnienia, zaledwie usiadłem na przykład w przedziale pociągu, a już otaczały mnie wyobrażenia erotyczne. Nie sposób oprzeć się temu pragnieniu, przezwyciężyć je, zapomnieć. Mogłem tylko ulegać. Po czym opanowywało mnie na nowo, jeszcze silniejsze.” – Bunuel
Almodovar zawsze powtarzał, że realizuje swe filmy tak, jakby Franco nigdy nie było. Nie jest to do końca prawda. Bohaterki almodramy, są naznaczone poprzednim systemem – bądź przez sposób życia, w którym chcą go zanegować, bądź przez chęć utrzymania dawnych norm obyczajowych, czy w końcu przez konieczność zmagania się z nowymi realiami.
Wtedy właśnie, jeszcze w czasie trwania interwencji amerykańskiej w Afganistanie, dziennikarka Åsne Seierstad trafia przypadkiem do jednej z księgarni Sułtana Chana w Kabulu. Zafascynowana tym niezwykłym człowiekiem, postanawia z pomocą jego i jego rodziny naszkicować obraz muzułmańskiego społeczeństwa od tylu lat żyjącego w stałym zagrożeniu. Autorka, co jest naturalne, zwraca szczególną uwagę na sytuację kobiet w tym, jakże odmiennym kulturowo, kraju.
„Jest sobota wieczór… kręcę jakąś akcje
wchodzę więc do klubu, czas na degustacje
widzę kątem oka twe spojrzenie
wiesz już dobrze o tym, że będzie pierdolenie!”
W związku ze zbliżającą się rocznicą powstania NT(26.10.2008 – niedziela), chcielibyśmy na blogu stworzyć galerię naszych przyjaciół, sympatyków tytułu i wszelkich projektów z nim związanych. Dlatego wszystkich chętnych prosimy o przesyłanie fotografii na nasz adres mailowy. Może macie w swoich archiwach jakieś niepublikowane jeszcze zdjęcia z dwóch promocji NT lub innych wydarzeń, w których NT uczestniczyło – rocznica to czas na (świeże przecież jeszcze) wspomnienia! Z góry dziękujemy!
Wszystko wskazuje na to, że 26.10.2008, a więc równo w rocznicę powstania MANIFESTU NT, uda nam się wydać trzeci numer NT (kobiecy). Trzymajcie kciuki za ostatnią część przygotowań. Możecie być pewni, że i tym razem nie ominie Was zaskoczenie. Oczekujcie więcej informacji w najbliższych dniach.
Kilka dni temu donosiliśmy o tym, że najnowszy numer NT (kobiecy) rozpoczną wywiady z działaczkami wrocławskich organizacji kobiecych, przeprowadzone przez Aleksandrę Markiewicz. Dziś publikujemy zapis krótkiego mini-wywiadu, który (mamy nadzieję), będzie dobrą zapowiedzią tego działu NT03 i powie nieco więcej o motywacjach i postawie samej autorki. Zapraszamy do lektury questions&answers z Aleksandrą Markiewicz.
Projekt Łukasza Gosiewskiego„Boskie resztki, czyli czego nie zje Bóg, Człowiek dokończy”, może stać się fenomenem nie tylko w skali kraju, ale i w skali globu. Czego dotyczy, jak będzie przebiegał, jakie są jego podstawy – tego dowiecie się z wywiadu z autorem. (ZAPRASZAMY DO WNĘTRZA POSTU)
Słuchając narracji Gosiewskiego, nie ma wątpliwości, że mamy do czynienia z intelektualnym gigantem, który ze zręcznością łączy wielowątkowość, wielonurtowość refleksji postmodernistycznej, z wiarą w potrzebę dekonstrukcji i rekonstrukcji rzeczywistości. Czy to tylko animacja, refleksja filozoficzna (na bardzo wysokim poziomie merytorycznym), czy może już projekt zmiany??? Przynajmniej zmiany w myśleniu o sacrum, profanum, religii i ich wpływie na funkcjonowanie nowoczesnych społeczeństw.
Mamy nadzieję zostać patronem projektu, możecie być pewni, że na blogu NT pojawi się wkrótce jeszcze więcej informacji na temat projektu Łukasza Gosiewskiego.
Wiadomość o ukończeniu kolejnego kalendarza Amazonek trochę przyśpieszyła wyciek informacji z obozu Nowego Tworzywa, który nie zwykł zdradzać zawartości nowego numeru przed premierą. Tym razem jednak zdecydowaliśmy się ujawnić pewne szczegóły. Nowy numer NT (kobiecy) otworzy sekcja wywiadów Oli Markiewicz z działaczkami wrocławskich organizacji kobiecych. Zapowiada się interesujący i mocny opener numeru. Wewnątrz postu lista rozmówczyń.
Z wielką radością informujemy, że prace nad kalendarzem pokolenia młodych Amazonek „Niejedna z jedną” zostały zakończone! Rezultat pracy Doroty Kiałki i Agnieszki Kłos będzie można obejrzeć już 3 października 2008 r. w sali Mieszczańskie Starego Ratusza we Wrocławiu o godzinie 17.00. Wernisaż połączony będzie z promocją dwóch kalendarzy, które powstały w ramach projektu: ścienny i biurowy. Przeczytajcie o szczegółach przedsięwzięcia…
W poniedziałek, w Gazecie Wrocławskiej ukaże się artykuł Marty Wróbel na temat „mapy” wrocławskich periodyków kulturalnych, także o Nowym Tworzywie. Zapraszamy do lektury i refleksji.
Rita Baum, Bruno Lef Lewin, którzy przewijali się co chwilę w naszej, zeszłotygodniowej dyskusji we Włodkowica 21, to fantomy tworzące legendę „Rity” i „Cegły”, postaci fikcyjne, zbiory znaczeń, figury dające wielkie możliwości do kreatywnych żartów, happeningów „z jajem” i na poważnie…Może i Nowe Tworzywo potrzebuje takiego wymysłu? Może Nina Tworzywo – zasugerowana przez Urszulę Glensk, mogłaby zacząć „żyć” na takich samych zasadach jak jej „sąsiedzi”: Rita i Bruno ?
Czołem Bracia i Siostry, złączeni w Nowym Tworzywie!
Wstęp górnolotny, ale prośba, którą poniżej sformułuję jak
najbardziej
przyziemna. Poniekąd też wstydliwa, należąca do tych próśb, jakich
wolelibyśmy nigdy nie formułować...
Ale trzeba, jeśli chcemy odpowiednio zaistnieć, adekwatnie do
medialno-plakatowego szumu. Napisał o nas "Dziennik" w dodatku "7 dni",
zapowiedzi pójdą w Radiu Wrocław i Radiu RAM, wspiera nas Dlastudenta,
G-punkt, Aktivist, Empik (w teorii) i wiele innych miejsc. O naszej
inicjatywie wiedzą w jeszcze liczniejszej liczbie mediów różnej
proweniencji. Szkoda zmarnować tego potencjału, który wytworzył się
wokół projektu nawet nie niszowego, ale undergroundowego.
Staramy się z Piotrkiem Gawlińskim wziąć na swoje barki główny
ciężar
kosztów, ponoszonych przy okazji powstawania drugiego numeru. Tak jest w
porządku, słusznie, bo jednak przy Nowym Tworzywie gmeraliśmy najwięcej,
ale już dziś wiemy, jesteśmy świadomi, że niesprzyjające okoliczności
(np. piątkowy mandat za rozklejanie plakatów), uniemożliwią nam
udźwignięcie tego ciężaru jedynie we dwójkę.
Już przeprowadziliśmy zbiórkę wśród znajomych, udało się uzbierać
nieco
grosza, ale w sytuacji, gdy powielenie na ksero jednego egzemplarza
kosztuje nas ponad 2 złocisze, a żeby godnie się zaprezentować, potrzeba
nam 100-120 egzemplarzy Nowego Tworzywa na samą imprezę, wsparcie jest
nam niezbędne.
Jeśli macie parę groszy, czujecie się współodpowiedzialni za cały
projekt, chcielibyście nam dopomóc, to bardzo na Was - i nie tylko,
czemu nie mielibyście zaktywizować też innych? - liczymy... Każda
złotówka, każde pięć złotych, każda dycha, własciwie każdy grosz
nam
pomoże.
Jeżeli, oczywiście Was stać i chcecie. Nic na siłę, z obowiązku.
Twórzmy Nowe razem!
LECH MOLIŃSKI
Nowe Tworzywo 